Kiedy w wieku 17 lat piosenkarka, autorka tekstów i muzyk, Avril Lavigne pierwszy raz wystrzeliła na muzycznej scenie była znana, jako młoda, pop-rockowa chłopczyca, która sprzeciwiała się pokazywaniu ciała. Chciała wykonywać swoje utwory na żywo traktując to, jako sposób zachęcenia ludzi do zakupu albumu. Lubiła pełne życia melodie i teksty mówiące wprost. Dla urodzonej krytyków Kanadzie artystki pozostawanie niezłomnie wierną sobie i stawianie muzyki ponad wygląd zewnętrzny zaowocowało zarówno w oczach krytyków jak i w świecie komercyjnym. W 2002 roku Lavigne wtargnęła w światowe gwiazdorstwo muzyki pop z 6-krotnie platynowym albumem Let Go, jego następną z 2004, porytym 3-krotną platyną Under My Skin i platynowym The Best Damn Thing z 2007. W czasie tych trzech albumów, Lavigne zyskała szereg światowych hitów: „Complicated,” „Sk8er Boi,” „I’m With You,” „Losing Grip”, „Don’t Tell Me,” „My Happy Ending,” „Nobody’s Home,” „Keep Holding On,” „Girlfriend,” „When You’re Gone,” „Hot,” i „The Best Damn Thing.” Zdobyła osiem nominacji do Grammy Awards, wygrała siedem Canadian Juno Awards i sprzedała więcej niż 30 milionów płyt i blisko 20 milionów utworów na całym świecie, przez ostatnie osiem lat.
Lavigne rozpoczęła również drugą karierę, jako przedsiębiorca, poprzez tworzenie dobrze przyjętej marki (Abbey Dawn), stworzenie dwóch zapachów (Black Star i Forbidden Rose), rozszerzenie działalności w filmie (Over the Hedge, Fast Food Nation), jaki i zobowiązanie się do działalności filantropijnej, której oddawała się przez lata tworząc The Avril Lavigne Foundation. Fundację, która współpracuje z wiodącymi fundacjami charytatywnymi, które tworzą i realizują program poszerzenia świadomości i zapewniania wsparcia dzieciom i młodzieży żyjącej z poważnymi chorobami bądź niepełnosprawnością.
Przy tak wielu różnorodnych projektach i imponującemu sukcesowi muzycznemu, warto zaznaczy, że Avril Lavigne ma 26 lat.
Według wytrawnych wykonawców może być uznana z młodą, ale od wydania albumu The Best Damn Thing zmieniła się, jako osoba i jako artystka. Na swoim czwartym albumie, Goodbye Lullaby, który zostanie wydany przez RCA Records w marcu 2011, Lavigne przynosi dojrzałość i zrozumienie, jakie osiągnęła dzięki miłości.
„Dałam z siebie wszystko i niczego w sobie nie tłumiłam,’’ Lavigne mówi o płycie Goodbye Lullaby, na którą napisała, bądź współtworzyła piosenki, oraz napisała i wyprodukowała całkowicie na własną rękę dwa utwory – „4 Real” i ”Goodbye.” ”Pozwoliłam sobie na wrażliwość. Myślę, że to dzieje się podczas prawdziwych chwil, z którymi ludzie mogą się utożsamić. Ci, którzy usłyszeli album czuli bardzo silne emocje w odniesieniu do tych piosenek, więc zdałam sobie sprawę, że gdy coś jest bardzo prawdziwe to prawdopodobnie dotknie każdego. Piękno muzyki polega na tym, że daje ona pole do interpretacji.”
Napisany w różnych momentach na przestrzeni ostatnich lat, Goodbye Lullaby jest wypełniony pozwalającymi na interpretację, płynącymi z serca piosenkami, które niosą ze sobą różnorodne emocje odzwierciedlające gorzki, niekoniecznie kojarzony z najbardziej znanymi melodiami Avril Lavigne, charakter. Wyłączając pierwszy singiel, niebywale zadziorne ”What The Hell” i ”Smile”, które kreują idealny pomost od jej poprzedniej pracy. W pozostałej części Goodbye Lullaby odkrywa Avril Lavigne poznającą, co to znaczy przeżywać trudne momenty i wychodzić z nich silniejszym – taka tematyka pojawia się w piosenkach takich jak „Everybody Hurts,” „Push,” „Remember When,” i „Wish You Were Here.”
”Uogólniając ten album opowiada o tym, jak każdy z nas przechodzi przez trudne doświadczenia, czy to poprzez zakończenie związku, utratę pracy czy też po prostu tęsknotę za kimś,” mówi Lavigne. ”Przechodzimy przez to i dorastamy”. To uczucie nigdzie nie jest wyrażone lepiej niż w ”Goodbye”, delikatnej balladzie na pianinie, która zamyka album. ””Goodbye” to najbardziej bolesny i wrażliwy kawałek, jaki kiedykolwiek napisałam i nagrałam w mojej karierze,” mówi Lavigne. ”To bardzo wyjątkowa piosenka, napisałam ją i wyprodukowałam samodzielnie. Jest bardzo realistyczna i prawdziwa. Nie możesz tego udawać.”
Intensywnością ”Goodbye Lullaby” jest jej zrównoważenie poprzez instrumenty: jasne, bogate faktury akustycznej gitary i pianina oraz orkiestry w „Darlin’,” „Remember When,” i „Goodbye.” Przez to wszystko, od skocznych popowych piosenek do łagodnych ballad, głos Lavigne jest z przodu i w środku, wzrasta i wzywa w łatwy sposób poprzez emocje, jakich wymagają jej teksty.
”Ten album jest o mnie, o mnie jako o piosenkarce, autorce tekstów i muzyku,” mówi Lavigne. ”Zazwyczaj wokal zostaje pogrzebany w muzyce i nie zawsze możesz usłyszeć wartość, charakter i emocje. Chciałam, żeby mój głos był głównym instrumentem. To zmusiło mnie to prawdziwego wyrzucania z siebie emocji. Nadal kocham dawać czadu, ale chciałam, żeby ta płyta pokazała inną stronę. To dlatego niektóre piosenki wyprodukowałam sama, czego nigdy nie spodziewałam się zrobić.”
Przy reszcie utworów na płycie piosenkarka zwróciła się tu wieloletniemu przyjacielowi i współautorowi Evanowi Taubenfeldowi i Butchowi Walkerowi, jak również Maxowi Martinowi. Innym ważnym wpływem był frontman Sum 41, Deryck Whibley, który wykorzystał swoje zdolności w dziedzinie produkcji w kilku piosenkach, w tym ”Darlin’,” – piosence, którą Lavigne napisała w wieku 14 lat. ”Kiedykolwiek, gdy słyszę 'Darlin’ myślę o rodzinnym pokoju, w którym ją napisałam i graniu jej dla mojej mamy,” mówi. „To dla mnie bardzo wyjątkowe móc mieć ją na albumie.”
Dziewczyna z małego miasta, Napanee, Ontario. Lavigne pisała, śpiewa i występowała przez kilka lat przed wydaniem swojego debiutanckiego albumu, Let Go, który zawierał znakomite single „Complicated” i „Sk8r Boi” i sprzedał się w ponad 16 milionach sztuk na całym świecie. Jej druga płyta z 2004 roku, Under My Skin, zadebiutowała na 1 miejscu listy Billboard Top 200 i sprzedała się w ponad ośmiu milionach kopii na całym świecie zawierając takie hity jak „Don’t Tell Me”i „My Happy Ending.” Trzy lata później nadeszło The Best Damn Thing, które zawierało, znajdujący się na pierwszym miejscu wielu list przebojów, singiel „Girlfriend.” Największe nagranie Lavigne do tego momentu, „Girlfriend,” było The Top Digital Track 2007 roku, sprzedało się w ponad 7.3 mln, jako download singiel w ośmiu językach. The Best Damn Thing zawierało epicką balladę „Keep Holding On,” którą Lavigne napisała na prośbę 20th Century Fox do fantastyczno/przygodowego filmu Eragon. Piosenki Lavigne trafiły także na soundtracki takich filmów, jak: Sweet Home Alabama, Bruce Almighty, Legally Blonde 2, The Princess Diaries 2, czy The House Bunny.
W 2010 Lavigne napisała „Alice” do fantastycznego filmu Tima Burton’a Alicja w Krainie Czarów, utwór który został zawarty na albumie Almost Alice wydanym w marcu. Teledysk do „Alice” wyreżyserował Dawid Meyers przedstawiając przygodę Lavigne w króliczej norze. Piosenkarka stworzyła również połączenie swojej kolekcji projektując ubrania „Alice in Wonderland” dla Abbey Dawn, które były sprzedawane w połączeniu z datą premiery filmu.
Dla Lavigne, która mówi, że rzeczą, na którą najbardziej czeka w związku z wydaniem Goodbye Lullaby jest możliwość wyruszenia w trasę i występowania dla fanów na całym świecie, to była podróż, jak trąba powietrzna. „Moi fani są hardcorowi,” mówi. „Są bardzo oddani i wspierający – taki rodzaj fanów, którzy są obok. Możliwość spotkań z nimi po koncertach, czytanie listów od nich. to było niesamowite doświadczenie. Rzeczy, jakie mi mówią są bardzo wyjątkowe. Ludzie przychodzili, zaczynali płakać mówiąc, 'Nie masz pojęcia, ile Twoja muzyka dla mnie zrobiła.’ ” To wszystko, co muszę usłyszeć. Jeśli mogę dać choć jednej osobie siłę poprzez moją muzykę to jest to naprawdę cholernie wyjątkowe.”
Biografia zaczerpnięta z oficjalnej strony internetowej Avril Lavigne, avrillavigne.com, napisana w 2011 roku